ANOTHER REVIEW OF NEW IDENTITY!

Another review and video footage from the exhibition of NEW IDENTITY!

http://www.artscenetv.net/review/

http://www.artscenetv.net/archive/index.html

 

Enjoy

ohm

Art Exhibition Review

Whitespace |New Identity by merveillesxx

New Identity นิทรรศการภาพถ่ายของ Ohm Phanphiroj ซึ่งก็อย่างที่เห็นข้างบนว่าภาพไม่ได้มีความซับซ้อนอะไรนัก ก็เป็นชุดภาพของสาวประเภทสองหลายๆ คนมาเรียงๆ กัน แต่เราก็รู้สึกว่ามันมีอะไรให้ชวนคิดอยู่เยอะทีเดียว

โดยปกติแล้วในสังคมไทยสาวประเภทสองมักถูกนำเสนอไปในทางที่สุดโต่ง เช่น ถ้าไม่ทุเรศไปเลย (ในหนังตลก) ก็จะเป็นแบบสวยอลังการ (เวทีประกวดทิฟฟานี่) ดังนั้นสิ่งที่เราชอบในงานชุดนี้ก็คือ การทำเสนอภาพของคนกลุ่มอย่างค่อนข้างสมจริง ไม่มีการปรุงแต่งอะไรมาก อีกทั้งการให้ข้อมูล เช่น ชื่อนามสกุล, อาชีพ, วันเกิด ก็ยิ่งทำให้ subject ในงานชิ้นนี้ดูมีตัวตนจริงๆ เพราะเขาเป็นหน่วยหนึ่งในสังคม ไม่ว่าจะเป็นนักเรียน นักศึกษา ช่างตัดผม ช่างแต่งหน้า หรือพนักงานบริษัท

ข้อมูลที่น่าใจอีกอย่างคือ transformation age ซึ่งลิงค์ไปที่ชื่อภาพที่ระบุว่า Identity Crisis ซึ่งตรงนี้เรามองว่า คนในสังคมมักมองว่ากลายที่ใครสักคนเบี่ยงเบนจากเพศพื้นเพของตน หรือไปทำศัลยกรรม (ทำนม, แปลงเพศ, บลาๆๆ) นั้นถือเป็น crisis หรือเป็นอะไรที่ร้ายแรง แต่จริงๆ แล้วเจ้าตัวเองอาจจะไม่ได้คิดอะไรเลยก็ได้ (เพราะเงินก็เงินกู นมก็นมกู)

ส่วนตัวแล้วเราคิดว่าสังคมเริ่มยอมรับเรื่องรูปลักษณ์ทางกายภาพมากขึ้น เพราะเทรนด์การศัลยกรรมถือเป็นเรื่องปกติ (ใครๆ ก็ทำ) แต่เราเคยดูข่าวทีวีเรื่องที่สาวประเภทสองออกมาเรียกร้องขอใช้คำนำหน้าชื่อจาก 'นาย' เป็น 'นางสาว' แล้วก็ยังประเด็นถกเถียงกันไม่จบไม่สิ้น (แม้แต่ตัวเราเองก็ไม่มีคำตอบแบบฟันธงว่าเห็นด้วยหรือไม่) เราว่านี่แหละคือ Identity Crisis อีกแบบนี่น่าสนใจ

นอกจากงานที่ Whitespace แล้ว Ohm Phanphiroj ยังมีนิทรรศการชื่อ Rare Views จัดที่ Liam's Gallery(พัทยา) ซึ่งเป็นงานรวมภาพถ่ายหนุ่มๆ ในแนว eroctic (ส่วนที่ Whitespace ก็มี photobook และปฏิทินขายด้วย แต่ราคาค่อนข้างสูงหน่อย)

The River Promenade |Navin's Sala by merveillesxx

กลางดึกวันหนึ่งอยู่ดีๆ ก็ได้เมลจากพี่ธิดาเกี่ยวกับงาน "ศาลานาวิน" ตอนแรกก็งงว่าพี่ดาจะพากูไปฟังธรรมทำไม(วะ) แต่พออ่านเมลดีๆ จึงพบว่ามันคือนิทรรศการของ นาวิน ลาวัลย์ชัยกุล ศิลปินชื่อดังนี่นา พี่เค้าก็ส่งข้อมูลวันเปิดงานมาให้ พร้อมกับเขียนทิ้งท้ายว่า "ถ้าต่อไปไม่ได้ก็บอกมานะ จะได้ให้คนอื่นไปแทน แต่ถ้าไปได้ก็จะวิเศษยิ่ง" เอ่อ...เล่นเขียนมางี้ ผมก็ต้องไปสิเนี่ย สรุปก็เลยต้องยกเลิกการเดท แล้วเปลี่ยนไปงานศิลปะแทน (ฟังดูเก๋จริง)

ก่อนจะไปงานก็ทำการศึกษาก่อนว่าไอ้ The River Promenade (ที่ชื่ออ่านยากเหลือเกิน) นี่มันคืออะไรหว่า จึงได้ความว่ามันคืออฟฟิศของคอนโดสุดหรู The River (ที่ชาตินี้กูคงไม่มีวันซื้อได้) แล้วก็ไว้จัด event ต่างๆ ตั้งอยู่บริเวณริมแม่น้ำเจ้าพระยา (ซึ่งก็ไม่เข้าใจเลยว่าจะแห่ไปอยู่ตรงนั้นกันทำไม เดินทางก็ไม่ได้สะดวกเลย)

วันงานก็ควงไปกับวรรณแวว แห่งนิตยสาร Fuse ไปกันไม่ค่อยเป็นทั้งคู่ ก็มั่วๆ กันไป เริ่มจากไปลง BTS ตรงสะพานตากสิน แล้วก็ไปรอเรือของ The River ที่ท่าเรือโรงแรม แต่รอ รอ และรอเท่าไร เรือก็ไม่มาเสียที จนวรรณแววบอกว่าเดินข้ามสะพานตากสินไปเลยดีกว่า (ฮา) แต่ในที่สุดเรือก็มา และคุ้มค่าการรอคอย เพราะเรือหรูหราอลังการมาก (แถมยังนั่งฟรีด้วย)

ไปถึงที่งาน เค้าก็กำลังเริ่มๆ พอดี ลงทะเบียนแล้วเค้าก็ให้หนังสือสาลานาวินมาเล่มนึง (ดิชั้นมาก็เพื่อเอาอันนี้แหละค่ะ 555 เพราะมันขายตั้ง 1,500 บาท!!) แจกพร้อมถุงลายผ้าขาวม้าเสียด้วย (ก็เก๋อ่ะ แต่ชีวิตจริงคงไม่กล้าใช้) ตัวหนังสือก็หนาเกือบ 500 หน้า แล้วก็หนักชิบหายยยยยย เดินแบกไปมาทั้งงาน ไหล่เกือบหลุด พอขึ้นไปชั้นสองคุณนาวินก็กำลังพาชมงาน แล้วก็ได้เจอกับเอี่ยว a day ด้วย

ตัวงานมันก็ค่อนข้างใหญ่ และมีอะไรเยอะแยะมากมาย แต่ที่เราชอบๆ ก็จะมีประมาณ 3 อย่าง อย่างแรกคือ ผลิตภัณฑ์ทั้งหลายที่ทำจากผ้าขาวม้า อันที่สองคือ ภาพวาดอันใหญ่ๆๆๆ ที่เป็นแนวป้ายโฆษณาหนังสมัยก่อน และสุดท้ายคือ งานชุด Navinist หรือลัทธินาวิน ที่คล้ายๆ กับล้อเหมาเจอตง โดยคุณนาวินลงทุนทำสมุดแดงๆ ขึ้นมาเยนอะๆๆๆ แล้วไปแจกที่เมืองจีน จนถูกตำรวจจับ! (โถ ช่างพยายาม) อืม แต่จริงๆ แล้วสิ่งที่เราตื่นเต้นมาก กลับเป็นห้องตัวอย่างของคอนโดมากกว่า 5555 เข้าไปเดินดูอยู่ตั้งหลายที หรูอลังดี แต่ดูแล้วก็เศร้าอีกรอบ กูคงไม่มีวันมีบ้านแบบนี้ (แต่จริงๆ ก็ไม่รู้จะเอาไปทำไม)

ดูงานจบแล้ว ก็ถึงเวลาที่รอคอย นั่นคือ ของกิน! (ฮา) พวกเราสามหน่อก็กินกันไม่ยั้งเหมือนเปรตอดอยาก แหม อาหารก็ดีๆ ทั้งนั้น (มีซูชิด้วยนะ) พออิ่มสาแก่ใจ ประมาณ 2 ทุ่มครึ่งก็ออกจากงาน เพราะวรรณแววจะรีบกลับบ้านไปดู "เงาอโศก" (อืม..)

ป.ล. จริงๆ แล้วยังมีช็อต surreal สุดๆ คือ ตอนผมไปเข้าห้องน้ำ แล้วเปิดประตูพลัวะเข้าไปเจอ เพชร โอสถานุเคราะห์ กำลังทะเลาะกับเครื่องใส่กระดาษทิชชู่อยู่ เป็นอะไรที่คาดไม่ถึงจริงๆ เล่นเอาผมต้องถอยออกมาตั้งหลัก ก่อนจะเข้าไปฉี่อย่างเป็นทางการอีกรอบ

artscenetv :vdo|artists|galleries|people|forum|reviews|archive|contact|art directory

s

 

Life is beautiful

Manit Sriwanichpoom at kathmandu gallery

From 31 July – 31 August 2008

With their clear gaze and innocent smiles, these fourteen children represent thousands upon thousands of other guiltless victims just like them scattered across Thailand. They were born with AIDS virus that was their inheritance from their parents. But growing with HIV is not their only misfortune. The society that surrounds them also conspires to stigmatise them by cutting them off from the world of normal people; they are forced to struggle against one more virulent disease, namely the ‘virus of prejudices.’

s

 

More to Love: The Art of Living Together #1

24 July – 15 August 2008

This year, ARTAIDS organize the art event “More to Love: The Art of Living Together” with collaborations from government and non-government sections in order to raise the awareness on fighting with stigma around HIV by using art and creative activities to convey the message of that we can live together with HIV/AIDS. As well as, to create a new perception of HIV through various kinds of media, we have more than 100 people who contribute in this project, including doctors, people living with HIV, NGO, artists, curators, writers, art and cultural workers, musicians, actor and actress. “More to Love” was started in July 2007 and has different activities between artists-artists and artists-doctors in order to encounter this issue and create the artworks under the concept of living together which will be exhibited in July – August 2008 at 4 venues in Bangkok and December 2008 in Chiang Mai, Thailand.

s

 

New Identity

Ohm Phanphiroj

18 July - 17 Aug 2008 at whitespace

New Identity is a series of triptychs of Thai transsexuals which employ historical conventions from ethnographic photography. That is, conventions which suggest an objective truth about ‘types’ of people. However, rather than claiming a general truth about the nature and appearance of trans-sexuality, Phanphiroj invites the viewer to consider the psychological dimensions of physical transformation.